Najczęstsza przyczyną uszkodzeń jest zaburzona mechanika barku i ręki. W praktyce często problem zaczyna się od niewielkiego urazu czy bólu niewiadomego pochodzenia. Ponieważ ciężko jest nie używać ręki przez kilka dni Pacjent zaczyna posługiwać się całą kończyną w ten sposób, aby nie odczuwać bólu. Nawyk ten utrwala się i powoduje stałą zmianą tego to lekarze i fizjoterapeuci nazywają “wzorcem ruchu”. Z czasem ta nieprawidłowa praca powoduje stan przeciążenia, stan zapalny i niszczenie struktury ścięgien. Dodatkowo według niektórych doniesień naukowych okolica ta jest słabo ukrwiona co może być powodem osłabienia procesów samonaprawy ścięgien.

Schorzenie to może, ale nie musi charakteryzować się bólem. Ból może pojawiać się w kilku sytuacjach np.: podczas leżenie na chorym boku, podczas podnoszenia ręki w bok, podczas wykonywania pracy fizycznej. 

Często jednak zdarza się, że choroba postępuje w zasadzie bez wywoływania dolegliwości bólowych. W takich wypadkach obserwujemy osłabienie siły całej kończyny oraz osłabienie wykonania ruchów podnoszenia ręki w bok i rotacji.

Pierwszym etapem leczenia jest próba wygojenia uszkodzonej tkanki i obniżenie poziomu stanu zapalnego. Wykorzystujemy w tym celu zabiegi sonochirurgiczne. Pod kontrolą USG możemy bardzo dokładnie zarówno zlokalizować samo uszkodzenie jak i precyzyjnie podać odpowiedni lek. 

Drugim etapem jest rehabilitacja. W przypadku częściowego uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów jest to, zaplanowany w dłuższej perspektywie, proces mający na celu wzmocnienie stabilizacji łopatki, wzmocnienie osłabionych ścięgien i odzyskanie czynnej ruchomości i siły ręki.